Bedrijfswaardering: ingewikkelde formules of eenvoudige WHIN?

Men denkt bij bedrijfswaardering al gauw aan verkoop van het bedrijf. Er zijn echter meer momenten waar bedrijfswaardering om de hoek komt kijken:  transacties, verslaggeving, fiscale doeleinden en geschillen. Waardebepaling is een belangrijke eerste stap in elk van de genoemde situaties.
Een goede waardebepaling biedt niet alleen een stevige basis bij onderhandelingen, het kan ook richting geven aan verbeterstappen binnen de onderneming, waardoor de waarde van het bedrijf blijft stijgen.

Toch wordt een waardering veelal gemaakt vanwege de verkoop van een onderneming aan een derde partij (niet binnen de familie). Hier zijn uiteraard diverse methodes voor met de mooiste afkortingen. De meest gebruikte zijn:

• DCF-methode – Discounted Cash Flow
  Over het algemeen aanvaard als een methode die het beste gehanteerd kan worden.
  Hierbij wordt de huidige contante waarde berekend van de toekomstige vrije kasstromen.  De waarde wordt dus gecorrigeerd met de aanwezige schulden, de vrij uitkeerbare cash en het tekort over overschot aan werkkapitaal. Door deze correctie toe te passen, kom je tot de Aandelenwaarde. Wanneer men een indicatie wil van de bedrijfswaardering, wordt de stap met betrekking tot het werkkapitaal nog wel eens overgeslagen. Dit leidt eigenlijk altijd tot verrassingen in het vervolgtraject.
  
• Multiple-methode
  De waarde wordt berekend door de kengetallen uit de V&W rekening te vermenigvuldigen. Dit is een snelle en eenvoudige methode, maar ook een momentopname. Bij een bedrijf met sterk fluctuerende stromen kan dit dus een afwijkend beeld geven.
  Deze methode wordt dan ook meestal gebruikt als cross-check voor de DCF-methode of als snelle eerste indicatie bij waardebepaling.
  
• EBITDA Multiple – Earning Before Interest, Tax, Depreciation and Amortisation.De waarde wordt vastgesteld door de EBITDA te vermenigvuldigen met een factor die afhankelijk is van de sector waarin de onderneming actief is en de omvang van de onderneming. De EBITDA is dus de stroom inkomsten die ter beschikking komt om aan de rente, de herinvestering en de beloning van het eigen vermogen te voldoen. Het is dus een goede indicatie van de vitaliteit van het bedrijf.

Er zijn boeken vol geschreven over de DCF methode en ook over de Multiple methode is veel te lezen. Maar een belangrijke succesfactor bij bedrijfsovernames in het MKB is wat wij noemen de ‘WHIN factor’. De meeste DGA’s hebben voor zichzelf bepaald wat ze na verkoop van hun onderneming nodig hebben aan financiële middelen. WHIN betekent dan ook Wat Heb Ik Nodig. De WHIN factor is de prijs die ze absoluut voor hun onderneming willen hebben. Feitelijk het bedrag wat ze bij het sluiten van de transactie ontvangen, los van een zogenaamde verkoperslening. De verkoperslening wordt vaak achtergesteld bij een bancaire financiering en verstrekking hiervan is niet zonder risico’s.

Het is dus van belang om in een vroeg stadium af te stemmen of deze WHIN factor realistisch is. Want voldoet de prijs niet aan de WHIN, dan wordt er geen deal gesloten.